Van doorwerken naar doorbreken: hormonale klachten verdienen beleid
Hormonale gezondheid beïnvloedt het dagelijks functioneren van miljoenen vrouwen. Toch is het op de meeste werkvloeren géén onderwerp van gesprek. Menstruatiepijn, overgangsklachten of hormonale disbalans blijven verborgen achter 'gewoon even doorbijten'. Niet uit keuze, maar uit noodzaak. Want zolang de organisatie van werk geen rekening houdt met hormonale fasen, blijft de enige optie: aanpassen.
Het gevolg? Vrouwen leveren in op vitaliteit, werkplezier én carrière. Terwijl de signalen al lang bekend zijn.
Het lichaam roept. De organisatie zwijgt.
Van concentratieproblemen tot slaaptekort, van stemmingswisselingen tot fysieke pijn – hormonale klachten zijn geen randverschijnselen. Ze zijn onderdeel van het leven. Toch zijn ze in veel organisaties onzichtbaar. Niet omdat vrouwen er niet over wíllen praten, maar omdat de werkomgeving er simpelweg geen taal, ruimte of structuur voor heeft.
We zien het terug in de cijfers:
- 34% van de werkende vrouwen tussen de 45 en 60 jaar zit in de overgang.
- 70% van hen ervaart klachten op het werk.
- Slechts 2% van de werkgevers heeft beleid of ondersteuning op dit gebied.
De gevolgen zijn merkbaar. Vrouwen werken met klachten door, melden zich nauwelijks ziek (slechts 14% bij menstruatieklachten), of besluiten hun uren terug te schroeven. Een structureel patroon, dat op termijn resulteert in uitval, loonverlies en verlies van potentieel.
Ongemak is geen zwakte, het is informatie
In de huidige werkomgeving heerst een impliciete norm: altijd beschikbaar zijn, presteren op piekmomenten, emotionele stabiliteit tonen. Deze norm is ontworpen zonder rekening te houden met cyclische belastbaarheid. Wie daarvan afwijkt, past niet – of voelt zich in elk geval zo.
Maar hormonale gezondheid is geen individuele kwestie. Het vraagt om systeeminzicht. Werkdruk, roosters, beoordelingsgesprekken en zelfs fysieke werkplekken: ze zijn zelden afgestemd op de realiteit van het vrouwenlichaam. Terwijl kleine aanpassingen grote impact kunnen hebben: meer flexibiliteit, meer vertrouwen, en meer openheid in gesprekken tussen leidinggevenden en medewerkers.
Tijd voor structurele aandacht
Het taboe op hormonale gezondheid houdt niet alleen vrouwen tegen, maar ook organisaties. Want waar klachten genegeerd worden, gaan energie, talent en kennis verloren. Juist daarom hoort dit onderwerp thuis in strategisch HR-beleid. Niet als ‘vrouwenthema’, maar als integraal onderdeel van duurzame inzetbaarheid.
Dat begint bij bewustwording en gaat verder met beleid, begeleiding en cultuurverandering. Want wie écht werk wil maken van gezondheid op de werkvloer, begint bij wat nu nog vaak wordt genegeerd.